Program:
Język:

Analiza osiadania prekonsolidowanych piasków i pyłów

Jeżeli końcowe naprężenie w gruncie przekracza parcie prekonsolidacyjne (σor + σz > σp), wówczas osiadanie podłoża warstwowego wyznacza się z następującego wzoru:

gdzie:

σor,i

-

pionowa składowa naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy

σp,i

-

parcie prekonsolidacyjne w itej warstwie

σz,i

-

pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenie na skutek obciążenia konstrukcji) łącznie ze ściskaniem warstwy

mi

-

moduł Janbu w itej warstwie

mr,i

-

moduł Janbu dekompresji w itej warstwie

hi

-

miąższość itej warstwy

Jeżeli naprężenie na skutek obciążenia nie powoduje, że końcowe naprężenie przekracza parcia prekonsolidacyjne (σor + σz ≤ σp), istnieje wówczas możliwość przyjęcia następujących postaci równań w celu obliczenia osiadania gruntu warstwowego lub podłoża ilastego:

gdzie:

σor,i

-

pionowa składowa naprężenia geostatycznego w środku itej warstwy

σp,i

-

parcie prekonsolidacyjne w itej warstwie

σz,i

-

pionowa składowa przyrostu naprężenia (np. naprężenie na skutek obciążenia konstrukcji) łącznie ze ściskaniem warstwy

mr,i

-

moduł Janbu dekompresji w itej warstwie

hi

-

miąższość itej warstwy

Wypróbuj GEO5. Bezpłatnie.