Program:
Język:

Bierne parcie gruntu - teoria Sokolovskiego

Bierne parcie gruntu wyznaczane jest z następującego wzoru:

gdzie:

Kpg

-

współczynnik biernego parcia gruntu dla gruntów niespoistych

Kpc

-

współczynnik biernego parcia gruntu ze spoistości

Kpp

-

współczynnik biernego parcia gruntu z obciążenia

σz

-

pionowe, normalne naprężenie całkowite

Poszczególne wyrażenia do wyznaczania wielkości biernego parcia gruntu oraz powierzchni poślizgu są kolejno wprowadzone; znaczenie poszczególnych zmiennych wynika z Rys.:

Powierzchnia poślizgu biernego parcia gruntu wg Sokolovski’ego

Kąty opisujące powierzchnię poślizgu:

gdzie:

φ

-

kąt wewnętrznego tarcia gruntu

δp

-

kąt tarcia konstrukcja - grunt

β

-

nachylenie zbocza

Wektor promienia powierzchni poślizgu:

Jeżeli ω < 0 obie proste krawędzie strefy r1r nakładają się numerycznie i tworzą płaszczyznę poślizgu w miejscu nakładania. Współczynniki biernego parcia gruntu KpgKppKpc wynikają z:

gdzie:

φ

-

kąt wewnętrznego tarcia gruntu

δp

-

kąt tarcia konstrukcja - grunt

α

-

nachylenie tylnej ściany konstrukcji

Dodatkowe zmienne: ipg, ipp, ipc, gpg, gpp, gpc, tpg, tpp, tpc

dla:

gdzie:

Dla gruntów z wartością zero kąta tarcia wewnętrznego stosuje się następujące wyrażenia do wyznaczenia współczynników biernego parcia gruntu:

gdzie:

Literatura:

Sokolovski, V.V., 1960. Statics of Soil Media,Butterworth, London.

Wypróbuj GEO5. Bezpłatnie.