Program:
Język:

Nośność pozioma - metoda Broms'a

Analiza pojedynczych pali według Broms'a opisana jest w Broms (1964). Metoda ta jako założenie przyjmuje wyłącznie pale w gruntach jednorodnych. Z tego powodu nie umożliwia analizy pali w podłożu uwarstwionym. Metoda analizy nośności poziomej pali jest definiowana w ramce "Ustawienia", zakładce "Pale".

W przypadku zastosowania do obliczeń nośności poziomej metody Broms'a program pomija zdefiniowane wcześniej warstwy gruntu. Parametry gruntu do obliczeń nośności poziomej definiuje się w ramce "Nośność pozioma" na podstawie rodzaju gruntu (spoisty, niespoisty).

Parametry, które należy zdefiniować w celu przeprowadzenia analizy nośności poziomej pali tą metodą to parametry materiałowe pala (moduł sprężystości oraz wytrzymałość zastosowanego materiału), geometria pala (długość pala l oraz jego średnica d), jak również obciążenie pala wynikające z sił tnących i momentów zginających.

Współczynnik sztywności pala β dla gruntów spoistych wyraża się następująco:

gdzie:

EI

-

sztywność na zginanie przekroju pala [MNm2]

kh

-

moduł reakcji podłoża [MNm3]

d

-

średnica pojedynczego pala [m] - w przypadku pali o zmiennym przekroju kołowym przy obliczaniu parametru β zakłada się stałą średnicę pala d1 zdefiniowaną w ramce "Geometria"

Współczynnik sztywności pala η dla gruntów niespoistych wyraża się następująco:

gdzie:

EI

-

sztywność na zginanie przekroju pala [MNm2]

nh

-

współczynnik zmiennosci modułu gruntu [MNm3]

Program automatycznie określa czy uwzględniany będzie pal długi czy krótki w oparciu o wartości β*l (dla gruntów spoistych) oraz η*l (dla gruntów niespoistych), odpowiednio. Ze względu na fakt, że w literaturze dostępne są różnorodne kryteria dla różnych typów pali, program umożliwia ich samodzielne definiowanie przez użytkownika. Dla pali o pośredniej długości w analizie sprawdzane są zarówno pale krótkie jak i długie a program automatycznie wybiera wynik z uzyskaną niższą wartością nośności poziomej pala Qu.

Okno dialogowe "Kryteria typu pala"

Kryteria typu pala (długi, krótki, średni) uwzględniane są według następujących warunków:

  • głowica swobodna: dla pali długich β*l > 2,5; dla pali krótkich β*l < 2,5
  • glowica utwierdzona: dla pali długich β*l > 1,5; dla pali krótkich β*l < 1,5

Typ pala (podparcie głowicy pali) może być uwzględnione dwojako:

  • głowica swobodna - obrót w poziomie głowicy pala nie jest ograniczony
  • glowica utwierdzona - obrót w poziomie głowicy pala jest zablokowany. Sytuacja taka zwykle ma miejsce w przypadku pali będących częścią grupy pali.

Innym istotnym parametrem, który należy określić jest nośność giętna. Wartość to jest wyznaczana przez program na podstawie następujacego wzoru:

gdzie:

Wy

-

wskaźnik wytrzymałości przekroju pala [m3]

f

-

wytrzymałość maetrialu pala [MPa]

γk

-

współczynnik redukcyjny nośności przekroju [-] - nośność przekroju, według różnych norm, przemnażana jest przez rózne współczynniki bezpieczeństwa. Współczynnik ten umożliwia przystosowanie programu do wszystkich norm.

W przypadku pali betonowych zbrojonych (pali żelbetowych) nośność giętna Mu zależy od ilości zaprojektowanej stali.

Współczynnik redukcji nośności γQu redukuje całkowitą wartość nośności poziomej pojedynczego pala, w sposób następujący:

gdzie:

Qu

-

nośność pozioma pojedynczego pala [kN]

γQu

-

współczynnik redukcji nośności [-]

W wyniku przeprowadzonej analizy otrzymuje się wartość nośności poziomej pojedynczego pala Qu, lub odpowiednio Qu,red oraz przemieszczenie pala w poziomie terenu u.

Literatura:

[1] BROMS, BENGT. B.: Lateral Resistance of Piles in Cohesive Soils. Proceedings of the American Society of Civil Engineers, Journal of the Soil Mechanics and Foundations Division, Vol. 90, SM2, 1964.

[2] BROMS, BENGT. B.: Lateral Resistance of Piles in Cohesionless Soils. Proceedings of the American Society of Civil Engineers, Journal of the Soil Mechanics and Foundations Division, vol. 90 SM3, 1964.

Wypróbuj GEO5. Bezpłatnie.