NF P94-261 (CPT)

To rozwiązanie dla gruntów spoistych i niespoistych wykorzystuje teorię z francuskiej normy NF P94-261, gdzie nośność podłoża fundamentowego określona jest wzorem:

Przy obliczaniu nośności tą metodą zaleca się stosowanie współczynnika bezpieczeństwa FS = 3.

Ekwiwalentny opór na stożku q_ce uwzględniany jest do głębokości h_r poniżej poziomu posadowienia (podstawy fundamentu) i wyznaczany jest w sposób następujący:

• wyznaczany jest średni opór na stożku q_cm
• oryginalny opór na stożku jest ograniczany do wartości maksymalnej 1,3q_cm
• określana jest średnia wartość skorygowanego oporu na stożku

Głębokość h_r zależy od rodzaju obciążenia (obliczeniowe/charakterystyczne), geometrii fundamentu i mimośrodowości obciążenia:

Współczynnik nośności k_p zależy od rodzaju gruntu, geometrii fundamentu (stosunek L/B) oraz ekwiwalentnej głębokości posadowienia D_e.

Ekwiwalentna głębokość posadowienia D_e wyznaczana jest w sposób następujący:

Wartości q_cc i q_ce do wyznaczania ekwiwalentnej głębokości posadowienia D_e mierzone są pomiędzy terenem i poziomem posadowienia (podstawą fundamentu).

Jeśli D_e/B < 2 :

Wyznaczanie k_c dla fundamentu kołowego, kwadratowego i ławy fundamentowej:

Wyznaczanie k_c dla fundamentów bezpośrednich (stosunek L/B)

Współczynniki a, b, c, k_c0 i k_cmax zależą od rodzaju gruntu, zgodnie z poniższą tabelą:

Wskaźnik nachylenia obciążenia i_δ wyznaczany jest w sposób następujący:

Jeśli δ_d < π/4:

Jeśli δ_d ≥ π/4:

Literatura:

NF P94-261